Odmładzające właściwości rokitnika znane były od wieków. W czasach antycznych stosowany był do poprawy urody. Jego łacińska nazwa hippophae wywodząca się z greckich słów hippos koń oraz phaos błyszczący świadczy, iż był również przysmakiem koni, po którym miały lśniącą sierść. W Rosji określany był mianem „cytryna północy” lub „złota Syberii”. W okresie I wojny światowej suszone owoce stosowane były jako zamiennik witaminy C, a po wybuchu w Czarnobylu używany go do leczenia oparzeń popromiennych.
Rokitnik to ciernisty krzew dwupienny występujący w Europie i Azji. Owoce rokitnika są bardzo drobne, koloru żółto-pomarańczowego, kwaśne o charakterystycznym ananasowym smaku, po przemrożeniu stają się słodsze. Owoce rokitnika dojrzewają we wrześniu, nie opadają, mogą pozostać na drzewie, aż do wiosny. Zbioru dokonuje się od września do grudnia. Owoce rokitnika można mrozić, suszyć, przerabiać na soki, dżemy, konfitury i nalewki.
Owoc rokitnika jest skarbnicą imponującej ilości dobroczynnych dla naszego organizmu składników, dlatego ceniony jest w lecznictwie, dietetyce i kosmetyce. Wykazuje wiele właściwości w tym: przeciwzapalne, antybakteryjne i przeciwwirusowe, wzmacnia ścianki naczyń krwionośnych, udrażnia układ naczyniowy, chroni przed chorobami serca, reguluje poziom cholesterolu, wspomaga gojenie błon śluzowych, działa korzystnie przy chorobach wrzodowych, oczyszcza organizm z nadmiaru toksyn, uzupełnia niedobory witamin i mikroelementów. Jest silnym antyoksydantem, polecanym przy chorobach wirusowych, zwiększa siły obronne organizmu, spowalnia proces starzenia się komórek. Przyspiesza przemianę materii i wspomaga spalanie tłuszczu. Polecany jest profilaktycznie przeciw chorobom nowotworowym i miażdżycy. Nie wskazane jest, aby stosowały go osoby ze stanami zapalnymi wątroby i trzustki.
Najcenniejszym produktem uzyskiwanym z rokitnika jest olej rokitnikowy, który w porównaniu z innymi olejami zawiera duże ilości witamin A, C, E, K, B, mikroelementy takie jak żelazo, magnez i krzem nienasycone kwasy tłuszczowe. Można stosować go zewnętrznie i wewnętrznie. Olej uzyskuje się z nasion lub pulpy owocowej. W celu poprawy naszego stanu zdrowia oraz wyglądu skóry i włosów zalecane jest profilaktyczne przyjmowanie w czasie posiłku oleju w ilości 5-10 kropli dziennie. Olej rokitnikowy stosowany 3 razy dziennie po 0,5 do 1 łyżeczki dziennie ok. 30 min. przed posiłkiem pomaga przy problemach układu pokarmowego takich jak wrzody żołądka, dwunastnicy łagodząc objawy bólowe i przyśpiesza gojenie. Kuracja taka powinna trwać około 3 tygodni. Ze względu na intensywny kolor oleju zewnętrznie stosuje się go w rozcieńczeniu z oliwą, kremem lub balsamem. Szczególnie przy zmianach skórnych spowodowanych oparzeniami, odmrożeniami, odleżynami, grzybicach oraz przy hemoroidach. Do celów kosmetycznych stosować go można na poprawę wyglądu skóry twarzy jako środek odmładzający i regenerujący.
Sok z rokitnika przygotowujemy z 1 kg przemrożonych owoców i 0,5 kg cukru. Uzyskujemy go w sokowirówce, prasie do owoców lub sokowniku. Otrzymany sok (można wedle uznania jeszcze dosłodzić) przelać do czystych słoików i pasteryzować. Aby otrzymać owoce w soku własnym, w tym celu należy ułożyć do słoików czyste owoce, zasypać cukrem wedle uznania, zamknąć i pasteryzować ok. 20 min. Owoce rokitnika podczas termicznej obróbki nie tracą witaminy C. Stosować przed okresami przeziębień.
Zdrowotną nalewkę rokitnikową sporządzamy z 1 kg przemrożonych owoców, 0,5 kg cukru oraz z 1 l alkoholu (70%). Owoce zalać alkoholem, odstawić na 6 tyg., następnie odlać roztwór, a owoce zasypać cukrem i ponownie pozostawić na 6 tyg. Po tym czasie odlać słodki roztwór i połączyć z poprzednim, odstawić na 2 tyg. i przefiltrować. Zlać do butelek i zakorkować, najlepiej pozostawić na rok. Polecana w dolegliwościach żołądkowych i przeziębieniu.
Tekst: Barbara Górska
Fot. Autorka