Pobyt w Białowieży dostarcza niezapomnianych wrażeń o każdej porze roku. Wiosną, latem i jesienią większość turystów zwiedza okolice pieszo i na rowerach; zimą raj dla siebie odnajdują tu miłośnicy tropienia zwierząt na śniegu i leśnych kuligów.

Ta piękna osada swą popularność zawdzięcza przede wszystkim Białowieskiemu Parkowi Narodowemu, wpisanemu na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Natura tutaj rządzi się własnymi prawami – drzewa rosną setki lat, a gdy nadchodzi ich kres padają; walka o byt między zwierzętami toczy się bez ingerencji człowieka. Odwiecznym symbolem Białowieży pozostaje żubr. Dla polskich królów, a potem rosyjskich carów, zwierzęta te były ulubionym obiektem polowań. Podobno Jagiełło, w roku poprzedzającym bitwę pod Grunwaldem, zdobywał tu zapasy mięsa dla swojej armii.

Dziś żubry wytropić można w samej w puszczy, zaś bez większego wysiłku obejrzeć w Rezerwacie Pokazowym Żubrów. Tuż przed wjazdem do Białowieży, od strony Hajnówki, znajduje się zwierzyniec, w którym – w warunkach zbliżonych do naturalnych – żyją dziki, wilki, rysie, jelenie, sarny, żubronie (skrzyżowanie żubra z bydłem domowym), koniki polskie.

Spacer po Parku Pałacowym w Białowieży pozwala nie tylko na obcowanie z przyrodą. Przed wiekami na tym terenie mieli swe dworki myśliwskie władcy Polski, zaś pod koniec XIX w. również car Aleksander III. Niestety żaden z tych obiektów już dziś nie istnieje, ale zachował się drewniany dworek gubernatora grodzieńskiego z 1845 r., w którym mieści się Ośrodek Edukacji Przyrodniczej BPN. W parku nadal rośnie wiele kilkusetletnich dębów. Swą siedzibę ma tutaj m.in. dyrekcja Białowieskiego Parku Narodowego i Muzeum Przyrodniczo-Leśne, z którego wieży widokowej roztacza się rozległa panorama okolicy.

Nieopodal parku znajduje się murowana cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy, wzniesiona pod koniec XIX w. We wnętrzu podziwiać można niezwykły ikonostas wykonany z chińskiej porcelany. Nieco dalej, w okresie międzywojennym, wzniesiono kościół rzymsko-katolicki pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Ozdoby wnętrza tej świątyni stanowią poroża jeleni oraz korzenie i fragmenty drzew. Specjalne miejsce zajmuje kaplica św. Huberta, patrona leśników i myśliwych.

Obiekty budownictwa regionalnego obejrzeć można zarówno w samej wsi, jak i w skansenie architektury drewnianej ludności ruskiej Podlasia. Nad chałupami krytymi strzechą i gontem, z końca XIX i początków XX w., góruje tutaj wiatrak koźlak. Obok usytuowano kaplicę pw. św. Aleksandra Newskiego, zaś z drugiej strony majsternię (warsztat) i stodołę, kryte słomą.

Przy ładnej pogodzie warto wybrać się na wycieczkę drezynami. Trasa rozpoczyna się na dawnej stacji carskiego dworca kolejowego – Białowieża Towarowa. Każdy uczestnik wyprawy może nie tylko cieszyć się urokami puszczy, ale również napędzać wagonik siłą własnych mięśni. Po kilkudziesięciominutowej pracy fizycznej, przed powrotem należy zregenerować siły w tzw. Miejscu Mocy. Radiesteci ogłosili ten teren miejscem o szczególnie wysokim pozytywnym promieniowaniu, które korzystnie wpływa na organizm ludzki. Przypuszcza się, że było to miejsce kultu dawnych Słowian. Dziś znajdziemy tu wielopniowe i dziwnie uformowane drzewa oraz różnej wielkości i kształtów głazy.

Tekst: Ewa Koralewska
Fot. Autorka